به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، سعید محمودیان افزود: سازمان بهداشت جهانی خواستار اقدام دولتها و شرکای آنها برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی است. بر اساس آخرین برآوردهای منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت به مناسبت روز جهانی شنوایی در سوم مارس 2018، قریب بر 900 میلیون نفر در سراسر جهان تا سال 2050 از کم شنوایی ناتوان کننده رنج خواهند برد.
وی افزود: در حال حاضر 466 میلیون نفر در سراسر جهان از کم شنوایی رنج میبرند، که 34 میلیون نفر از آنها کودک هستند. آمارهای رسمیمنتشر شده توسط این سازمان حکایت از رشد روز افزون کم شنوایی ناتوان کننده طی سالهای گذشته بخصوص در پنج سال اخیر دارد که از 360 میلیون نفر در سال 2013 به 466 میلیون نفر طی سال 2017 رسیده است .
مدیر برنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت ادامه داد: متاسفانه دو سوم افراد دچار کم شنوایی در کشورهای در حال توسعه زندگی میکنند. از نظر بار کلی بیماریها (GBD) ، کم شنوایی 8/6 درصد از بار کلی بیماریها را شامل میشود و بر اساس سالهای سپری شده با ناتوانی (YLD) سومین عامل اصلی را به خود اختصاص میدهد.
محمودیان گفت: عدم شناسایی و مداخله بموقع کم شنوایی، سالانه 750 میلیارد دلار در هزینههای مستقیم سلامت کشورها صدمه تحمیل میکند و باعث از دست دادن بهره وری در کشورها میشود.
وی افزود: دلایل اصلی رشد بالای کم شنوایی در جهان طی این سالها، افزایش جمعیت سالمندی، افزایش عوامل خطر مانند ابتلا به عفونتهای گوشی و دیگر عفونتها و بیماریهایی مانند سرخک، اوریون، سرخجه، مننژیت، سیتومگالوویروس، استفاده بی رویه و نابجا از داروهای آسیب رسان به شنوایی مانند داروهای سل و مالاریا و مصرف ناصحیح از آنتی بیوتیکهای اتوتوکسیک آمینوگلیکوزیدی، قرار گرفتن افراد در معرض اصوات بلند و استفاده بی رویه از تلفنهای همراه و دستگاههای صوتی شخصی در اماکن تفریحی و محل کار است.
وی ادامه داد: کم شنوایی بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم میگذارد. اثرات این بیماری بر توانایی افراد برای برقراری ارتباط، معاشرت، یادگیری، کار و لذت در زندگی، کمک به فقر خانواده، انزوای اجتماعی و احساس تنهایی بسیار تاثیر گذار است. در افراد مسن به طور خاص، کم شنوایی میتواند منجر به زوال شناختی، افزایش خطر ابتلا به افسردگی و زوال عقل شود.
مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: خوشبختانه بیش از 50 درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی بزرگسالان و 60 درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی کودکان با اجرای برنامههای پیشگیری و مراقبتی در نظام سلامت قابل پیشگیری اولیه هستند. ایمن سازی کودکان در برابر بیماریهای عفونی، غربالگری شنوایی نوزادان و کودکان و تشخیص و درمان بموقع کم شنوایی، درمان افراد مبتلا به عفونت مزمن گوش؛ ترویج زایمان طبیعی برای کاهش خطر آسفیکسی و عفونت نوزادان همراه با کاهش شنوایی؛ پیشگیری از مصرف مواد مخدر سینتتیک و روان گردان که دارای خطر ایجاد کم شنوایی در افراد هستند.
محمودیان افزود: کنترل مواجهه با صداهای بلند در محیطهای شغلی و تفریحی و افزایش آگاهی در مورد شیوه مراقبت از سلامت گوش و شنوایی از جمله موارد کاهش بار بیماری محسوب میشوند.
وی ادامه داد: بخش مدیریت بیماریهای غیر واگیر، معلولیت، خشونت و پیشگیری از آسیب سازمان بهداشت جهانی گزارش داده است که روند کنونی و پیش بینیهای آینده مطرح میکند که تعداد افراد مبتلا به افت شنوایی به شدت رو به افزایش است. تا زمانی که اقدام مناسب صورت نگیرد، تقریبا از هر 10 نفر یک نفر مبتلا به کم شنوایی تا سال 2050 میشوند. این امر به طور قابل توجهی بر زندگی بیماران کم شنوا یا ناشنوا تأثیر میگذارد و هزینههای قابل توجهی را برای سیستمهای بهداشتی تحمیل میسازد. کم شنوایی ناتوان کننده بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم میگذارد.
وی ادامه داد: کم شنوائیهای درمان نشده، سالانه 750 میلیارد دلار به کشورها در هزینههای مستقیم سلامت آنها ضرر تحمیل میکند و باعث از دست دادن بهره وری در کشورها میشود. مداخلات بموقع درمانی و توانبخشی میتوانند کم شنوایی و اثرات نامطلوب آن را کاهش دهند.(فارس)
نظر شما